شایع ترین علائم اختلال دوقطبی چیست؟
به گزارش قالب وبلاگ ها، اختلال دوقطبی یک اختلال مرتبط با سلامت روان است که با نوسانات خُلقی شدید بین شیدایی (خُلق بالا) وافسردگی (افت خُلق) معین می گردد.
به گفته اتحادیه ملی بیماری های روانی آمریکا، این بیماری به طور میانه حدود 25 سالگی شروع می گردد، اگرچه ممکن است درنوجوانی هم شروع گردد.
یک متخصص آمریکایی در این باره گفت: این تغییرات فقط نوسانات خلقی معمولی نیستند.
به گفته وی، این شرایط شامل یک دوره شیدایی است که می تواند چند هفته تا چند ماه ادامه داشته باشد. پس از این دوره نیز بیمارمعمولا یک دوره افسردگی اساسی (حاد) را که بعلاوه می تواند چند هفته تا چند ماه طول بکشد، تجربه می نماید.
علائم اختلال دوقطبی
علائم اصلی اختلال دوقطبی شامل مانیا یا هیپومانیا و افسردگی است. به گفته اتحادیه ملی بیماری های روانی آمریکا و انجمنروانشناسی آمریکا، این دوره ها ممکن است به طور جداگانه، یکی پس از دیگری یا حتی همزمان رخ دهند.
نشانه های شیدایی:
- خلق و خوی بالا
- علائم روان پریشی مانند توهم و تفکر هذیانی
- رفتار تکانشی
- ریسک پذیری بالا
- قدرت تصمیم گیری ضعیف
- تحریک پذیری و بی قراری
- اعتماد به نفس بیش از حد
- داشتن افکار خودکشی
هیپومانیا نیز مشابه، اما خفیف تر است. فرد به طور کلی هنوز هم می تواند در محل کار، مدرسه و جامعه به وظایف خود رسیدگی کند.
مرحله افسردگیِ اختلال دوقطبی:
- خلق و خوی ضعیف که در عملکرد فرد اختلال به وجود می آورد.
- الگو های خواب غیر معمول
- احساس گناه، ناامیدی یا شکست
- داشتن افکار خودکشی
- تحریک پذیری
- عدم تمرکز
چه عاملی باعث ابتلا به اختلال دوقطبی می شوند؟
به گزارش اتحادیه ملی بیماری های روانی آمریکا، متخصصان تا به امروز یک دلیل واحد برای اختلال دوقطبی پیدا ننموده اند.
آن ها مشکوک هستند که چندین عامل ممکن است در این امر نقش داشته باشند که عبارتند از:
- داشتن یکی از اعضای خانواده مبتلا به اختلال دوقطبی به ویژه خواهر، برادر یا والدین
- رویداد های استرس زا مانند طلاق، تجربه مرگ در خانواده یا مسائل مالی که باعث ایجاد حالت های شیدایی، هیپومانیا یا افسردگیمی گردد.
- عملکرد و ساختار مغز
با این حال باید توجه داشت که تشخیص یک اختلال روانی در افراد منوط به نظر متخصصان سلامت روان است. در صورتی که فکر میکنید خودتان یا یکی از اطرافیانتان علائم این اختلال را دارید در وهله اول می بایست به یک پزشک متخصص مراجعه کنید و در نهایت پزشک است که این اختلال را تشخیص می دهد. دارو و روان درمانی به افراد مبتلا به این اختلال یاری می نماید تا علائم آن را مدیریت نموده و کیفیت زندگی خود را تا حد امکان بهبود دهند.
منبع: بهداشت نیوز
منبع: فرارو