آنچه دانشمندان در ویرانه های روم باستان پیدا کردند را باور نخواهید کرد - قالب وبلاگ ها

به گزارش قالب وبلاگ ها، در جایی که زمانی محل فروم* سزار در رم بود جایی که به وسیله ژولیوس سزار ساخته شد باستان شناسان گودالی مدفون از زباله های پزشکی را یافتند که قدمت آن به عصر رنسانس در قرن شانزدهم میلادی باز می شود و به وسیله یک بیمارستان رها شده بود. آن بیمارستان در سال 1564 میلادی در میدان مجاورت پیازا دلا مدونا دی لورتو تاسیس شده بود.

به گزارش rahnamato، این وسایل اقلامی مانند تجهیزات پزشکی (کوزه های شیشه ای برای جمع آوری ادرار)، ظروف سرامیکی حاوی دارو و مجمسه های سرامیکی را شامل می شدند که احتمالا وسایل شخصی بودند.

تیم تحقیقاتی به رهبری کریستینا بوشتی باستان شناس از دانشگاه آرهوس در دانمارک معتقدند که این زباله دان ممکن است برای دفع اشیاء بالقوه عفونی به منظور کاهش شیوع بیماری های واگیردار مورد استفاده قرار گرفته باشد.

این زباله های پزشکی در سال 2021 میلادی در ناحیه فروم سزار در جراین حفاری های انجام شده پیدا شده اند. در جریان آن حفاری یک اتاقک عجیب و غریب با خطوط آجری به عمق 2.8 متر با لایه ای از خاک رس فشرده که محتویات آن را پنهان نموده بود کشف شد. تحقیقات بیش تر نشان داد که این گودال مربوط به قرن شانزدهم پس از میلاد مسیح بوه و پیش و پس از ریخته شدن وسایل یافت شده در آن استفاده نشده بود. تیم پژوهشی معتقد است که آن حفره یکبار مصرف بوده است.

تیم پژوهش در بخش زیرین خاک رس موجود در آنجا مجموعه ای از اشیاء را یافتند: خرده های شکسته شیشه و سرامیک. ظروف سرامیکی کوچک و دست نخورده با کیفیت بالا و وسایل شخصی مانند مجسمه های سفالی، حلقه های چرخان، و یک مهره که احتمالا از تسبیح است. هم چنین چندین گیره سربی وجود داشت که معمولا در اتصالات مبلمان مورد استفاده قرار می گرفت و مقداری چوب کربنیزه (سوخته) نیز پیدا شده بود.

باستان شناسان در سال 2009 میلادی مکانی را به عنوان محل دفع زباله های پزشکی مرتبط با اوایل قرن هفدهم پس از میلاد مسیح مورد حفاری و مطالعه قرار دادند.

بوشتی و همکاران اش با آنالیز دقیق اشیاء خارج شده از مخزن تقریبا 1200 خرده شیشه پیدا شده را شمارش کردند. پژوهشگران دریافتند که بسیاری از آن ها احتمالا بخش های فلاسک های ادراری بودند که در منابع لاتین قرون وسطی به عنوان ماتولا شناخته می شدند.

پژوهشگران در این باره می نویسند: در طول دوره قرون وسطی معاینه بصری ادرار به یک ابزار تشخیصی مرکزی در عمل پزشکی تبدیل شده بود و تا قرن هجدهم این گونه باقی ماند. ادرار بیمار در یک فلاسک ریخته می شد تا پزشک بتواند رنگ، رسوب، بو و گاهی اوقات طعم آن را مشاهده و ارزیابی کند.

اقلام دیگر شامل سرامیک برای پخت و پز و خوردن غذا بود که به هر بیمار پس از پذیرش داده می شد.

با کنار هم قرار دادن سرنخ ها پژوهشگران معتقدند که اقلام کشف شده به روش های ضد عفونی اشاره دارند. چوب سوخته با پروتکل های بیمارستانی قرن هفدهمی مطابقت دارد که طبق آن ملحفه، ظروف غذاخوری و سایر موارد مرتبط با بیماران مبتلا به بیماری های عفونی مانند طاعون سوزانده می شدند.

این کشف نشان می دهد که باید توجه بیش تری به نحوه برخورد پیشینیان مان با مهار بیماری به ویژه در مراکز شهری بزرگ مانند رم داشته باشیم. پژوهشگران در مقاله مرتبط با یافته اخیر می نویسند: پیش از این مطالعه دفع مدرن اولیه زباله از مراکز بیمارستانی و پزشکی به منظور جلوگیری از توسعه بیماری تنها به صورت پراکنده مورد توجه باستان شناسی قرار گرفته بود و منابع مکتوب اندکی در این باره وجود داشت. در نتیجه، شواهد ارائه شده در اینجا به طور قابل توجهی به درک ما از شیوه های دفع زباله در عصر رنسانس می افزاید در حالی که احتیاج به مروری کلی تر از رژیم های بهداشتی و کنترل بیماری در اروپای مدرن اولیه را برجسته می نماید.

نتیجه این تحقیق در Antiquity منتشر شده است.