تفال به حافظ امروز چهارشنبه 9 فروردین 1402 - قالب وبلاگ ها

به گزارش قالب وبلاگ ها، فال گرفتن از آثار ادبی، از باور های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می بردند بهره ای از کلام حق دارند رجوع می شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما به جای مانده است.

هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

سعادت همدم او گشت و دولت همنشین دارد

حریم عشق را درگه بسی بالاتر از عقل است

کسی آن آستان بوسد که جان در آستین دارد

دهان تنگ شیرینش مگر ملک سلیمان است

که نقش خاتم لعلش دنیا زیر نگین دارد

لب لعل و خط مشکین چو آنش هست و اینش هست

بنازم دلبر خود را که حسنش آن و این دارد

به خواری منگر ای منعم ضعیفان و نحیفان را

که صدر مجلس عشرت گدای رهنشین دارد

چو بر روی زمین باشی توانایی غنیمت دان

که دوران ناتوانی ها بسی زیر زمین دارد

بلاگردان جان و تن دعای مستمندان است

که بیند خیر از آن خرمن که ننگ از خوشه چین دارد

صبا از عشق من رمزی بگو با آن شه خوبان

که صد جمشید و کیخسرو غلام کمترین دارد

و گر گوید نمی خواهم چو حافظ عاشق مفلس

بگوییدش که سلطانی گدایی همنشین دارد

توضیح لغت: مجموع: آسوده و فراهم/ خط مشکین: به استعاره سبزه عذار/ عشرت: عیش و خوشدلی

تفسیر عرفانی:

کسی بخت و اقبال نصیب او می شود که همیشه در پی حضرت دوست است. هر آن کس که قدم در آستان حضرت دوست می گذارد، زمانی می تواند به بارگاهش راه یابد که در راهش از جان فانی خود بگذرد.

تعبیر غزل:

از درگاه خداوند حاجتی داری که برای رسیدن به آن بسیار می کوشی، نا امید مشو و به راه خود ادامه بده. آینده خوبی در پیش رو خواهی داشت و به مقصود خود می رسی.