این جانوری با یک کوله پشتی ناجی انسان ها می گردد! - قالب وبلاگ ها

به گزارش قالب وبلاگ ها، این دستگاه در واقع یک ردیاب موقعیت است که به پاشنه چکمه آتش نشانان وصل می گردد. با این حال، دانشمندان هنوز متوجه نشده اند که چطور باید از این دستگاه برای موش ها استفاده نمایند.

ساختمان های استاندارد در جهان به راحتی فرو نمی ریزند، اما فجایعی مثل زلزله، سیل یا طوفان می توانند افراد را در ساختمان ها یا زیر آوار محبوس نمایند. در نتیجه، دسترسی به آن ها سخت خواهد بود. اما حالا گروهی از دانشمندان برای یافتن و ارتباط برقرار کردن با این افراد به سراغ موش ها رفته اند و می خواهند به بدن آن ها نوعی کوله پشتی با تجهیزات پیشرفته وصل نمایند.

این پروژه که ایده اش به وسیله سازمان غیرانتفاعی بلژیکی APOPO مطرح شده، می خواهد به موش ها کوله پشتی با تجهیزات پیشرفته وصل کند تا آن ها را در پی بازماندگان فجایع بفرستد. دانا کین، رهبر پروژه حاضر می گوید: موش ها معمولا بسیار کنجکاوند و دوست دارند گشت وگذار نمایند. این ویژگی برای جستجو و نجات کلیدی تلقی می گردد.

دکتر دانا کین و یکی از این موش ها

افزون بر این، مقدار کوچک موش ها و شامه قوی آن ها به این موجودات یاری می نماید تا راحت تر در فضا های بسته در پی انسان ها بگردند. محققان در حال حاضر مشغول آموزش موش ها در یک فضای شبیه سازی شده هستند. موش ها ابتدا باید فرد مدنظر را پیدا نمایند، سپس سوئیچی را در کوله پشتی خود فعال نموده و بعد به مرکز فرماندهی برگردند تا جایزه خود را بگیرند.

کوله پشتی موش ها چه تجهیزات خواهد داشت؟

هرچند موش ها هنوز در مراحل اولیه آموزش قرار دارند، ولی APOPO کار با دانشگاه فناوری آیندهوون را شروع نموده تا کوله ای مجهز به دوربین، میکروفن های دوطرفه و فرستنده موقعیت بسازد. این سازمان از چند سال پیش در پی توسعه چنین روشی بود، اما به خاطر عدم دسترسی به تجهیزاتی که امکان ارتباط با قربانیان را بدهد، نتوانسته بود این پروژه را به درستی جلو ببرد.

نمونه اولیه این کوله پشتی یک محفظه پلاستیکی دارد که با چاپگر های سه بعدی ساخته شده و نگه دارنده دوربینی است که تصویر زنده خود را به مرکز فرماندهی می فرستد و به صورت همزمان این تصاویر را روی کارت SD ذخیره می نماید. سندر وردیسن، سازنده این کوله پشتی می گوید موش ها در ابتدا نمی دانستند که با این تجهیزات چطور برخورد نمایند، اما رفته رفته به طور کامل به آن عادت کردند.

این سیستم که حالا فراتر از انتظار ها ظاهر شده، همچنان باید کوچک تر و کاربردی تر گردد. وردیسن می گوید سیگنال های GPS نمی توانند از آوار ساختمان ها عبور نمایند. در نتیجه، می توان به سراغ راه حل دیگری به نام دستگاه سنجش اینرسی رفت.

این دستگاه در واقع یک ردیاب موقعیت است که به پاشنه چکمه آتش نشانان وصل می گردد. با این حال، دانشمندان هنوز متوجه نشده اند که چطور باید از این دستگاه برای موش ها استفاده نمایند.

از سوی دیگر، کین می گوید آن ها در حال افزایش سختی آموزش های موش ها هستند تا این موجودات را برای شرایط جهانی واقعی آماده نمایند.

ظاهرا واکنش موش ها هم نسبت به این شبیه سازی ها مناسب بوده و تحت هر شرایطی توانسته اند وظایف لازم را به خوبی انجام دهند. اگرچه این برنامه هنوز در حال توسعه است، اما کین تخمین می زند که هر موش به 9 تا 12 ماه آموزش احتیاج داشته باشد.

منبع: دیجیاتو