عملکرد پرسپولیس زیر ذره بین بررسی - قالب وبلاگ ها

به گزارش قالب وبلاگ ها، اگرچه مدتی از سرانجام لیگ برتر بیست و یکم می گذرد و پرسپولیسی ها با فعالیت نقل و انتقالاتی تیمشان سرگرم هستند، اما سایه قهرمانی رقیب همچنان روی سرشان سنگینی می نماید. آن ها که 5 دوره با برانکو، کالدرون و گل محمدی قهرمان ایران شدند، حالا به عنوان نایب قهرمان پای به فصل لیگ برتر خواهند گذاشت و این چیزی نیست که هضمش برای هواداران این تیم ساده باشد.

لغزش های نابهنگام؛ جام اینجا از دست رفت

پرسپولیس با صدر جدول 5 امتیاز اختلاف داشت؛ به عبارتی اگر سرخ پوشان دو شکست را با پیروزی عوض می کردند، می توانستند با 69 امتیاز و بالاتر از استقلال قهرمان لیگ برتر شوند. نکته جالب اینکه قرمز ها برابر صنعت نفت، طرفدار و شهرخودرو به عنوان تیم های نیمه پایین جدول 9 امتیاز از دست دادند که همین لغزش ها در نهایت این تیم را از قهرمانی دور کرد.

سرخ پوشان اگرچه سه باخت در این فصل برابر سپاهان، صنعت نفت و آلومینیوم داشتند، اما آنچه اهمیت بیشتری دارد، 9 تساوی است که 18 امتیاز را از این تیم گرفت. پرسپولیس در استادیوم آزادی مقابل استقلال، گل گهر و طرفدار متوقف شد و برای قهرمانی کافی بود که همین مسابقات را با پیروزی پشت سر بگذارد.

نکته جالب اینکه قرمز ها در فصلی که شهریار مغانلو را در رقابت با سپاهان از دست دادند و عیسی آل کثیر نیز دچار مصدومیت از ناحیه رباط صلیبی شد، فزونین خط حمله لیگ برتر را با 44 گل از آن خود کردند. مهاجمان این تیم با 17 گل بیشترین نقش را داشتند و در مجموع 14 برای این تیم پیروز به گلزنی شد.

اثرگذار در ضربات ایستگاهی؛ خطرناک در نیمه دوم

از بین 41 گل (سه گل با حکم انضباطی بازی تراکتور) که بازیکنان به ثمر رساندند، آغاز مجدد ها بیشترین سهم را داشتند. 16 گل روی ضربات ایستگاهی، کرنر ها و پنالتی ها رقم خورد و 13 گل نیز در جریان آزاد بازی به ثبت رسید. نکته جالب اینکه تیم یحیی گل محمدی تنها 12 گل روی ضد حملات به ثمر رساند که شاید این موضوع رابطه مستقیمی با سبک بازی پرسپولیس داشته باشد؛ جایی که آن ها اغلب کوشش می کردند تا بر بازی مسلط باشند و با حفظ توپ در نیمه زمین حریف، مدافعان تیم مقابل را وادار به اشتباه نمایند.

در شرایطی که یحیی گل محمدی بار ها در نشست های خبری اعلام نموده بود تیمش باید در آغاز بازی دروازه حریف را باز کند و سرنوشت مسابقه را در دست بگیرد، اما این اتفاق کمتر به وسیله شاگردانش رقم خورد. پرسپولیس تنها 5 گل در یک سوم ابتدایی نیمه اول به ثمر رساند و در مجموع 16 گل در نیمه نخست وارد دروازه حریفان کرد. این در حالی است که آن ها 25 بار در نیمه دوم پیروز به گلزنی شدند و در این بین خطرناک ترین دقیقه برای خط حمله این تیم ما بین دقایق 60 تا 75 بود که 9 گل به ثمر رساندند. به نظر می رسد ناکامی در گلزنی دقایق نخست، یکی از نقاط ضعف تیمی باشد که کوشش داشت تا در آغاز بازی کار حریف را بسازد.

کمترین شوت دریافتی و 21 گل خورده!

کنایه آمیز است که پرسپولیس کمترین شوت دریافتی را از بین تیم های لیگ فزونی داشت، اما 21 گل خورد و آمار ضعیفی را به ثبت رساند. به عبارتی هر تیم لیگ فزونی با 9.1 شوت و 3.7 ضربه در چارچوب می توانست دروازه پرسپولیس را باز کند که این آمار خوبی برای تیمی در قواره قهرمانی نیست. قرمز ها بعلاوه هر بازی 2.6 شانس گل به حریف می دادند که از این نظر هشتمین تیم برتر لیگ ایران بودند و 7 تیم آمار بهتری را نسبت به خط دفاعی سرخ پوشان ثبت کردند.

پرسپولیس در لیگ بیست و یکم تنها 12 کلین شیت ثبت کرد و از این نظر چهارمین تیم برتر لیگ ایران بود. این در حالی است که خط دفاع و دروازه پرسپولیس در لیگ بیستم بیشترین کلین شیت را داشت که باعث شد تا حامد لک نیز رکورددار بسته نگه داشتن دروازه در آن فصل بگردد، اما در فصلی که گذشت، آن ها آماری ضعیف و ناامیدنماینده را از این نظر ثبت کردند.

ماموریت یحیی؛ حفظ خط حمله زهردار

یکی از نقاط مثبت پرسپولیس در فصل گذشته، خط حمله و به عبارت بهتر موقعیت تهاجمی این تیم بود که تا حدی ضعف تدافعی این تیم را جبران کرد و باعث شد این تیم به عنوان نایب قهرمانی دست یابد. پرسپولیس در هر بازی میانه 59% مالکیت توپ را ثبت کرد و 4.2 شانس گل نیز داشت و 10.5 شوت هم زد که البته کمتر از نیمی در چارچوب بودند. نرخ بهره وری بازیکنان پرسپولیس نیز 12% بود و آن ها از این نظر دومین تیم برتر لیگ برتر لقب گرفتند. نکته جالب اینکه در آمار های هجومی به جز گل زده، پرسپولیس در هیچ یک فزونین تیم ایران نبود. شاید مهم ترین احتیاج پرسپولیس برای فصل نو مهاجمی بود که حداقل با گل زده دو رقمی فصل را به انتها برساند و شاید در فصلی که گذشت نیز چنین مهاجمی می توانست پرسپولیس را به عنوان قهرمانی برساند.

ارنج اصلی؛ همچنان چهار-چهار-دو!

پرسپولیس در فصل 1400-01 از سه نوع چینش متفاوت بهره برد. آن ها در 25 بازی با سیستم 4-4-2 به میدان رفتند و دو سیستم دیگر را هم تجربه کردند. پرسپولیس سه بار از دفاع سه نفره بهره برد که تنها یک پیروزی را برای این تیم به ارمغان آورد و یک بار هم یحیی شاگردانش را با چینش 4-3-3 به زمین فرستاد.

در مجموع پرسپولیس با سیستم همیشگی خود پیروز شد میانه 2.16 امتیاز به ازای هر بازی را ثبت کند و 1.44 گل در هر مسابقه نیز داشته باشد و 0.7 گل دریافت کند. قرمز ها بعلاوه با سیستم 4-4-2 پیروز شدند مالکیت 60 درصدی بر توپ داشته باشند و 4.1 موقعیت در هر بازی ایجاد نمایند. نکته جالب اینکه پرسپولیس در سیستم سه دفاعه 4.3 موقعیت در هر بازی خلق کرد و 4 موقعیت به حریفان داد تا به این ترتیب عملکرد ضعیفی داشته باشد. البته تعداد بازی با سایر سیستم ها به قدری اندک است که قابل مقایسه با چینش اصلی نیست.

پرسپولیسِ یحیی؛ پیر و پیرتر!

نایب قهرمان لیگ برتر در حالی فصل را به انتها رساند که در مجموع 26 بازیکن (+ سه بازیکن جدا شده) از سوی یحیی گل محمدی مورد استفاده نهاده شد. میلاد سرلک بیشترین دقایق بازی را در زمین داشت و پس از او نام مهدی ترابی و وحید امیری دیده می گردد. کمترین دقایق بازی نیز متعلق به مهدی مهدیخانی است که تنها 14 دقیقه فرصت حضور در زمین را به دست آورد.

سرخ پوشان بعلاوه فصل را با میانه سنی 27.2 به انتها رساندند که شاید آمار چندان خوبی هم نباشد. سیدجلال حسینی 40 ساله مسن ترین بازیکن پرسپولیس بود که 1443 دقیقه در ترکیب قرمز ها به میدان رفت و محمد عمری جوانترین بازیکن تیم نیز 44 دقیقه در زمین بازی حاضر بود.

نکته جالب اینکه باوجود جدایی سیدجلال حسینی، میانه سنی بازیکنان پرسپولیس در فصل جاری به سی سال نزدیک تر شده و باید دید یحیی گل محمدی برای این موضوع چه فکری خواهد نمود.

به نظر شما مهم ترین دلیل نایب قهرمانی پرسپولیس در لیگ بیست و یکم چه بود و آیا شاگردان یحیی گل محمدی پیروز به کسب عنوان قهرمانی در فصل نو خواهند شد؟

منبع: ورزش سه