از سرگذشت کلیسای عیسی منجی مسکو بیشتر بدانید - قالب وبلاگ ها

به گزارش قالب وبلاگ ها، کلیسای جامع عیسی منجی در اوایل قرن بیستم ساخته شد؛ اما با تشکیل اتحاد جماهیر شوروی، یک استخر به جای آن به راه افتاد و در نهایت دوباره به کلیسا تغییر کاربری داد.

کلیسای جامع عیسی منجی (Cathedral of Christ the Saviour)، یکی از بلندترین کلیساهای فرقه ارتدکس مسیحیان در جهان است که در حاشیه شمالی رودخانه موسکوا در شهر مسکو، مرکز روسیه، قرار گرفته است.

در طول بیش از 150 سال گذشته، دو کلیسا یکی پس از دیگری در اینجا قرار داشته اند؛ اما در یک دوره میانی، استخری که بزرگ ترین استخر در سراسر اتحاد جماهیر شوروی به شمار می آمد، در این مکان وجود داشت. برای اطلاعات بیشتر از تاریخچه این کلیسا با قالب وبلاگ ها همراه باشید.

کلیسای جامع اصلی

پس از حمله های فاجعه بار ناپلئون به روسیه و عقب نشینی مرگ بار آن ها در اواسط یک زمستان وحشتناک، الکساندر یکم از تزارهای روسیه عهد کرد تا یک کلیسای جامع برای احترام به عیسی منجی بسازد؛ زیرا او بر این باور بود که مشیت الهی خداوند، روسیه را از نابودی نجات داد.

تزار در پی یک طراحی نئوکلاسیک پرزرق و برق بود و معمار این کلیسا، الکساندر لاورن تیویچ (Aleksandr Lavrentyevich) خواسته او را برآورده کرد و نقشه کلیسا را به او ارائه داد؛ اما نیکولاس اول، جانشین الکساندر یکم، یک مسیحی ارتدکس متعصب بود که طراحی نئوکلاسیک را نمی پسندید. برای همین نقشه اصلی طراحی را تغییر داد و به این ترتیب طراحی نو کلیسا، به ایاصوفیه در قسطنطنیه شباهت پیدا کرد. مکان اصلی ساخت کلیسا در تپه های اسپارو (Sparrow Hills) نیز به حال خود رها و محل نزدیک تری به کرملین مسکو، برای آن در نظر گرفته شد.

در سال 1839 و حدود سه دهه پس از آرزوی الکساندر یکم، زمین کلیسای جامع خاک برداری شد و عملیات ساخت و ساز، 40 سال دیگر به طول انجامید. در نهایت کلیسا در سال 1883 به طور رسمی به عنوان یک مکان مقدس معین شد.

کلیسای جامع عیسی منجی، یک ساختمان شگفت انگیز و اعجاب آور بود. نیکلاس اول بهترین نقاشان روسی را برای زیباسازی فضای داخلی آن استخدام کرد و تزیینات داخلی این کلیسا حدود بیست سال طول کشید. فضای داخلی کلیسا شامل یک گالری دوطبقه مزین به نقاشی بود که دیوارهای آن با انواع سنگ مرمر کمیاب، گرانیت و دیگر سنگ های گران بها تزیین شدند. طبقه همکف این گالری به یادبود پیروزی روسیه بر ناپلئون اختصاص یافت و طبقه بالای آن در اختیار گروه کُر کلیسا قرار گرفت. گنبد بسیار بزرگ این سازه نیز با لایه نازکی از طلا آبکاری شد.

درست 34 سال پس از تقدیس این کلیسا، انقلاب اکتبر 1917، سلطنت تزارها را سرنگون کرد و چند سال بعد، اتحاد جماهیر شوروی به وجود آمد. بلشویک ها، یکی از دو شاخه اصلی حزب سوسیال دموکرات کارگری روسیه که به مذهب اعتقادی نداشتند، رویکردی متخاصمانه در برابر دین اتخاذ کردند. آن ها به هیچ وجه دوست نداشتند که کلیسا کنترل این سرزمین را در دست بگیرد، بنابراین اولین کاری که پس از رسیدن به قدرت انجام دادند، حذف دین و ترویج آتئیسم (خداناباوری) بود.

اماکن مذهبی مصادره شدند، معتقدان مورد حمله و آزار قرار گرفتند و کشیش ها و هزاران نفر دیگر به کمپ های کارگری در سیبری تبعید شدند. کلیسای جامع در نزدیکی کرملین که توانست 10 سال دیگر دوام بیاورد، تبدیل به منظره ای ناخوشایند و زشت شد؛ اما در سال 1931 به دستور ژوزف استالین با دینامیت از صحنه روزگار پاک شد.

قصر شوروی (The Palace of the Soviets)

در همین حال، طراحی یک ساختمان دیگر در شرف وقوع بود. مقامات رسمی شوروی، یک مرکز حکومتی نو می خواستند که برای اسکان دادن به نمایندگان تمام جمهوری هایی که به اتحادیه پیوسته بودند، جای کافی داشته باشد. استالین می خواست این ساختمان، نماد و مظهر اتحادیه و بزرگداشت پیروزی کمونیست باشد.

قرار بود این ساختمان که به عنوان قصر شوروی شناخته می شد، با ارتفاع 415 متر، بلندترین ساختمان جهان باشد. آن ها می خواستند که در 100 متر بالایی ساختمان، یک مجسمه از لنین قرار دهند.

مقرر شده بود که قصر شوروی در محل کلیسای ویران شده عیسی منجی ساخته شود. ساخت وساز آن در اواخر دهه 1930 شروع و پس از حفاری یک گودال دایره ای بزرگ، فونداسیون کلیسای جامع قدیمی بیرون آورده شد. فوندانسیون نو از قطعات بتنی کمی خمیده به همراه حلقه های متحدالمرکز تشکیل می شد که باید ستون های اصلی سالن را حمل می کرد. آن ها تازه احداث فریم های آهنی طبقه های پایینی را شروع کرده بودند که هیتلر به روسیه هجوم آورد و ساخت وساز به اجبار متوقف شد.

ساخت این سازه هرگز دوباره از سر گرفته نشد. در حین جنگ، فریم های آهنی احداث شده پایین آورده و برای استحکامات دفاعی مسکو و پل های راه آهن به کار گرفته شدند.

در همین حین، مقامات شوروی به خصوص بوریس ایوفان (Boris Iofan)، معمار یهودی اهل شوروی که این ساختمان را طراحی کرده بود، همچنان امیدوار بودند. وی به تکمیل نقشه طراحی خود ادامه داد تا ساختمان بدون نقصی را به مقامات تحویل دهد که دارای موضوع پیروزی پس از جنگ و تزئین دیوارهای داخلی با نقوش مکرر نشان پیروزی (Order of Victory) بود؛ اما طرح های پیش نویس او دست نخورده باقی ماند و کل پروژه در سال 1958 کنار گذاشته شد.

استخر مسکوا

به پیشنهاد نیکیتا سرگیویچ خروشچف، رهبر شوروی بعد از استالین و دبیر اول کمیته مرکزی حزب کمونیست در اتحاد جماهیر شوروی، فونداسیون مدور بلااستفاده، با آب پر و تبدیل به یک استخر عمومی شنا شد. استخر مسکوا یا همان استخر مسکو در سال 1960 شروع به کار کرد و در آن زمان، بزرگ ترین استخر در کل اتحاد جماهیر شوروی و یکی از بزرگ ترین ها در جهان محسوب می شد.

این استخر مدور در نوع خود بی نظیر با قطر 130 متر، ظرفیت 20 هزار فرد را به صورت هم زمان داشت و در تمام طول سال حتی در زمستان ها باز بود.

دمای آب قابلیت تنظیم داشت، برای همین آب در تابستان ها سرد و در زمستان ها گرم بود. در سال های اولیه تاسیس، این استخر محبوبیت بسیار بالایی در میان مردم داشت و در دهه اول فعالیت، بیش از 24 میلیون بازدیدکننده به خود جذب کرد.

کلیسای جامع نو

در اواخر دورره اتحاد جماهیر شوروی، سیاستمداران قدرت کنترل مذهب را از دست دادند و جامعه مسیحیت در سراسر کشور شروع به بازگرداندن کلیساها کرد و مراسم های مذهبی بار دیگر در کشور برگزار گشت.

پس از متلاشی شدن اتحاد جماهیر شوروی، تصمیم گرفته شد که یک کلیسای نمادین در جایی که استخر مسکو قرار داشت، ساخته شود. بیش از یک میلیون شهروند مسکو برای این پروژه، پول اهدا کردند. به این ترتیب، استخر مسکوا در سال 1994 تخریب و ساخت و ساز دوباره کلیسای جامع شروع شد. در نهایت کلیسای جامع تکمیل شده عیسی منجی را در سال 2000 متبرک اعلام کردند.

اگر در حال برنامه ریزی سفر با تور روسیه به نقاط مختلف این کشور زیبا هستید و در پی مناسب ترین پیشنهادها تور می گشت، در قالب وبلاگ ها با مشاهده تمامی آن ها می توانید پکیج موردنظرتان را با پایین ترین قیمت از فروشنده های معتبر مسافرتی به راحتی و در کمترین زمان تهیه کنید.